Terapia dla współuzależnionych
Terapia dla współuzależnionych często rozpoczyna się z potrzeby pomocy alkoholikowi. Wyczerpane i zmęczone. Przeciążone obowiązkami i dźwiganiem ciężaru odpowiedzialności za rodzinę. Osoby współuzależnione, chwytają się terapii jak koła ratunkowego.
Początkowo szukają odpowiedzi na pytania: jak mogę pomóc mojemu mężowi, żeby przestał pić? co mogę zrobić, żeby partner podjął terapię? Szybko jednak w czasie trwania psychoterapii te początkowe cele się zmieniają.
Osoba z syndromem współuzależnienia zaczyna kierować reflektor na siebie, swoje sfrustrowane potrzeby, trudne emocje. Zaczyna szukać pomocy dla siebie, niezależnie od tego, jak radzi sobie osoba uzależniona.
TERAPIA DLA WSPÓŁUZALEŻNIONYCH – CZY MNIE DOTYCZY?
Syndrom współuzależnienia to skutki przebywania w długotrwałym stresie, którego źródłem jest uzależnienie bliskiej osoby. Samo uzależnienie oczywiście nie wywołuje negatywnych efektów, ale picie alkoholu, zachowania alkoholika, zniekształcona dynamika całego systemu rodzinnego – już tak.
Osoba współuzależniona przejawia zachowania kontrolujące picie bliskiej osoby, zapobiega negatywnym skutkom jej picia, często ją chroniąc. Dźwiga na sobie odpowiedzialność za osobę uzależnioną, spycha swoje potrzeby na dalszy plan – kosztem „ratowania” rodziny przed rozpadem. Ponosi w związku z tym szereg nieprzyjemnych dla siebie konsekwencji – zaniedbuje własne potrzeby, zdrowie fizyczne, ponosi ogromne emocjonalne koszty. Doprowadza to zazwyczaj do zaburzeń adaptacyjnych, czyli zaburzenia funkcjonowania całego organizmu w dłuższej perspektywie czasu.
Często pojawiają się u osoby współuzależnionej dolegliwości somatyczne, wybuchy gniewu, trudności w kontrolowaniu własnych uczuć, izolacja od ludzi. Częstym objawem jest także poczucie permanentnego przemęczenia, trudności ze snem, nieustające poczucie niepokoju („coś się stanie”).
JAK TERAPIA DLA WSPÓŁUZALEŻNIONYCH MOŻE POMÓC?
Podjęcie terapii dla osób z syndromem współuzależnienia może przynieść szereg zmian, dzięki którym osoba współuzależniona może zacząć wyplątywać się z uwikłania relacyjnego z osobą uzależnioną. Zmiany te zachodzić mogą w różnych obszarach, ale głównie w jednym kierunku – powrotu do siebie, czyli czułego bycia blisko swoich emocji, potrzeb.
ORIENTACJA W SYTUACJI ŻYCIOWEJ
Osoby z syndromem współuzależnienia niekiedy nie zauważają, jaką destrukcję wprowadza osoba uzależniona w ich życie. Poprzez zaprzeczanie czy minimalizowanie skutków picia bliskiej osoby, chronią siebie przed dopuszczeniem różnych trudnych emocji. Terapia pomoże w bezpiecznych warunkach nazwać sytuację życiową, szkodliwe zachowania osoby uzależnionej, a także zobaczyć ich wpływ na własne emocje i zachowanie.
Dzięki terapii, osoba z syndromem współuzależnienia może zobaczyć swoje życie w realnych barwach, co jest pierwszym krokiem ku zmianie. Urealnienie sytuacji życiowej pomaga zobaczyć, na co się godzę, a na co nie chcę dłużej przyzwalać i podjąć konkretne zachowania ochronne wobec siebie.
TERAPIA DLA WSPÓŁUZALEŻNIONYCH, CZYLI BLIŻEJ SIEBIE
Aby zacząć pomagać sobie, najpierw potrzebne jest dostrzeżenie własnego uwikłania w relację z osobą uzależnioną. Osoby z syndromem współuzależnienia są niekiedy tak bardzo skupione na kontrolowaniu uzależnienia partnera, że tracą siebie z oczu. Nie widzą, jak bardzo ukierunkowują swoją energię na ratowanie alkoholika. Terapia wspiera powrót do siebie.
Dzięki procesowi terapeutycznemu, osoba współuzależniona może zobaczyć, jak bardzo skupianie się na alkoholiku oddala ją od dobrego samopoczucia i pogarsza jej funkcjonowanie. Zauważenie, że zamiast zajmowania się sobą, krążysz niczym satelita wokół osoby uzależnionej, to duży krok ku dobremu.
„Odklejenie się” od osoby uzależnionej wspiera poczucie sprawczości. Daje możliwość zajęcia się własnymi emocjami, realizacją swoich potrzeb, poszukiwania wsparcia w innych relacjach z bliskimi.
Terapia dla współuzależnionych wspiera lepsze radzenie sobie z własnymi emocjami, pomaga je przeżywać, konstruktywnie wyrażać – a co za tym idzie, uzyskać większą kontrolę nad emocjami, a także większy spokój, i poprawę ogólnego dobrostanu psychicznego.
OTWARTOŚĆ NA ŚWIAT
Związek z osobą uzależnioną dotyka całego systemu rodzinnego. Picie bliskiej osoby często sprawia, że tworzy się szereg wewnątrzrodzinnych „zasad”. Niestety, nie są to zasady wspierające autonomię, wzajemny szacunek, otwartość i dobrą komunikację.
W domu alkoholowym przeważnie panuje chaos, tłumienie emocji lub wybuchy złości, lęk, a także izolacja. „Brudy pierze się we własnym domu” – czyli zakaz mówienia o tym, co przeżywasz i czujesz, zakładanie maski przykrywającej problemy. Terapia pomoże otworzyć nowe perspektywy i okno na świat – już samo pójście po pomoc do specjalisty, jest przeciwstawieniem się „trzymaniu buzi na kłódkę”.
Poszukiwanie wsparcia, mówienie o problemie, wyzwalanie się z toksycznego wstydu to rzeczy, które można osiągnąć dzięki terapii dla osób współuzależnionych. Wyłamanie się ze sztywnych murów domu pełnego tajemnic pozwala poczuć powiew wolności, a co za tym idzie – wyjść do świata.
Wiele osób podczas procesu terapii zaczyna wracać do swoich pasji, zmniejsza poczucie osamotnienia, odbudowuje zaniedbane wcześniej relacje z przyjaciółmi.
ZMIANA NIEKORZYSTNYCH PRZEKONAŃ
Oprócz pracy w zakresie emocji, terapia dla współuzależnionych pozwala ujrzeć negatywne przekonania podtrzymujące pozostawanie w uwikłaniu w relacji z osobą uzależnioną.
Myśli na temat siebie lub swojej sytuacji, które wzmacniają błędne koło autodestrukcji, to np. „zajmowanie się innymi jest ważniejsze niż moje potrzeby”, „muszę dbać o to, by inni czuli się dobrze”, „żona powinna dbać o męża”, „rozwód to grzech/wstyd”, „każdy musi nieść swój krzyż”, „miłość wymaga poświęceń, itp.
Terapia pomoże zweryfikować niekorzystne przekonania i budować nowe – takie, które będą służyć poprawie własnego samopoczucia. Terapia wspiera tworzenie przekonań, które są zgodne z własnymi wartościami, celami, a przede wszystkim uczuciami.
PSYCHOEDUKACJA I WSPARCIE GRUPY
Wiele osób nie wie czym jest syndrom współuzależnienia, jak i samo uzależnienie. W czasie trwania terapii osoba z syndromem współuzależnienia zdobywa ogrom wiedzy na temat własnych trudności. Dowiaduje się także czym jest alkoholizm oraz jak konstruktywnie wspierać osobę uzależnioną.
Terapia daje możliwość poznania mechanizmów własnych, niesłużących schematów emocjonalnych i zachowań. Zrozumienie siebie pozwala wprowadzać zmiany w obszarze emocji, myśli i ukierunkowuje działanie na wyplątanie się z pułapki współuzależnienia.
Terapia indywidualna jest ogromnym wsparciem. Dodatkowym czynnikiem leczącym jest psychoterapia grupowa. Dzięki grupie terapeutycznej osoba współuzależniona może uzyskać wsparcie emocjonalne, a przede wszystkim poczuć, że nie jest osamotniona ze swoim problemem.
Wiedza i doświadczenie ze strony innych osób zmniejsza poczucie samotności, wzmacnia natomiast poczucie sprawczości, bezpieczeństwa, pewności siebie, i dodaje sił do działania na korzyść poprawy własnej sytuacji.
Wszyscy terapeuci Alma Libre Terapia i leczenie uzależnień w Warszawie, prowadzą także terapię dla osób wspóluzależnionych.
Ocen: 10, średnia: 4,80 z 5
Loading...