Terapia indywidualna

Terapia indywidualna uzależnień to spotkanie dwojga ludzi, gdzie jeden z nich – terapeuta – zobowiązany jest do dyskrecji, zaufania i zaangażowania. W tym spotkaniu terapeuta uzależnień stara się przede wszystkim wysłuchać i zrozumieć osobę, która podejmuje terapię. W konsekwencji terapia indywidualna uzależnień pomaga w zdobyciu większej wiedzy o sobie. Terapeuta pomaga zrozumieć Twoje emocje, Twoje zachowania i Twoje myśli (często automatyczne), które kształtują twój dyskomfort. W ten sposób nauczysz się opanowywać negatywne emocje, poprawiać zdolność podejmowania decyzji i rozwijać zdrową samoocenę, co pozwali Ci poprawić relacje ze sobą i z otaczającym Ciebie światem.

Jak wygląda pierwsza wizyta podczas terapii indywidualnej uzależnień?

Nie musisz się obawiać. Pierwsza wizyta, choć stresująca to ciężar tej wizyty całkowicie spoczywa na terapeucie. W pierwszej „diagnostycznej” sesji terapeuta stara się zrozumieć sytuację, w której się znajdujesz. Dlatego będzie zadawał pytania. Następnie razem spróbujecie podjąć decyzję dotyczącą dalszej Twojej drogi. Żadna decyzja nie odbędzie się bez Twojego udziału, a wszystko to, co dzieje się w trakcie wizyty jest objęte tajemnicą.

Poniżej opisujemy charakterystykę i korzyści terapii indywidualnej z podziałem na uzależnienie, współuzależnienie i DDA

Terapia indywidualna dla osób uzależnionych – korzyści i charakterystyka

Terapia indywidualna osób uzależnionych i nadużywających to wieloetapowy proces leczenia uzależnień, którego fundamentalną zasadę warunkującą skuteczność stanowi zbudowanie relacji opartej na szczerości, otwartości i zaufaniu pomiędzy terapeutą a pacjentem. Jest to dla obydwu stron zarówno trudna do pokonania bariera, jak i wyzwanie, którego szczególnie uzależniony musi podjąć się w pełni świadomie.

Jakie korzyści daje indywidualna terapia uzależnień?

Osoby zmagające się z nałogiem w najbardziej zaawansowanym stadium tworzą własny, iluzoryczny świat, w którym rządzą usprawiedliwienia i nieustanna walka racjonalności z niezdrowymi żądzami wynikającymi z choroby. Podczas indywidualnych spotkań z terapeutą człowiek ma szansę na nowo nauczyć się życia w istniejącej rzeczywistości a także życia świadomego, celowego i niezależnego od nałogu.

Zbudowanie solidnej relacji na płaszczyźnie pacjent-terapeuta zamyka choremu drogę ucieczki przed obnażeniem niewygodnych wydarzeń mających bezpośredni wpływ na początek nałogu. Uzależnienie bowiem w większości przypadków jest tak naprawdę jedynie objawem skrywanych a często nawet wypartych z pamięci traum. Uzależnieni na nowo uczą się budowania zdrowych relacji z otoczeniem, rozmawiania o swoich problemach i sukcesach, odczuwania zapomnianych emocji w postaci wstydu, gniewu i strachu, ale także radości i wrażliwości.

Terapia indywidualna to człowiek a nie choroba

Pomiędzy grupową a indywidualną terapią uzależnień nie można postawić znaku równości. Nie da się również ocenić, która z nich jest skuteczniejsza. W pierwszym przypadku chory dowiaduje się z czym tak naprawdę się zmaga, poznaje specyfikę uzależnienia i związane z nim ludzkie historie. W drugim z kolei znajduje w chorobie siebie samego i zdobywa wiedzę pozwalającą zdystansować się do swoich słabości a to z kolei stanowi najlepszy grunt do rozpoczęcia trudnej, ale dobrze rokującej walki.

Terapia indywidualna dla osób współuzależnionych

  – korzyści i charakterystyka

Kouzależnienie jest efektem nieświadomego i nadzwyczaj osobistego udziału w chorobie bliskiego człowieka. W momencie kiedy żoną, mężem, rodzicem czy dzieckiem zaczyna rządzić niekontrolowana chęć usprawiedliwiania popełnianych przez chorego błędów, ukrywania ich przed światem i przed nim samym, współuzależnienie, w najbardziej książkowym dla siebie przebiegu, staje się nieuniknione.

Dlaczego warto korzystać z terapii indywidualnej dla osób współuzależnionych?

Pierwszą i najważniejszą korzyścią wynikającą z podjęcia terapii dla osób współuzależnionych jest możliwość poznania choroby i swojego uczestnictwa w niej. Kouzależnienie nie jest bowiem stanem przejściowym wobec czego nie minie w momencie powrotu do zdrowia przez uzależnionego. To autonomiczna choroba wymagająca podjęcia odpowiednich działań tak samo jak alkoholizm, narkomania, hazard czy depresja bądź nerwica.

Terapia indywidualna pomoże zrozumieć chorego i słabości, które nim rządzą, ale jest to także nauka:

• słuchania i reagowania,
• samodzielnego życia i realizowania swoich celów mimo nałogu bliskiego,
• mówienia o chorobie i interpretowania jej w sposób właściwy,
• niesienia mądrej pomocy, która nie da przyzwolenia na komfortowe trwanie w nałogu,
• rozróżniania własnych uczuć i emocji wobec uzależnionego,
• uświadamiania o chorobie najbliższego otoczenia.

Uzależnienie, niezależnie od tego, czego dotyczy, jest chorobą rodziny. Wymaga leczenia a podjęcie terapii przez współuzależnionych, wbrew częstej opinii, nie jest powodem do wstydu, ale wyrazem dojrzałości i mądrości życiowej a także jedyną drogą powrotu do normalnego funkcjonowania rodziny w społeczeństwie.

Co daje psychoterapia indywidualna DDA?

Dorosłe Dzieci Alkoholików zwykle późno uświadamiają sobie, że pewne zachowania, które im towarzyszą nie są elementem ich charakteru, ale problemu, który wymaga natychmiastowej reakcji. Syndrom DDA rozwija się niepostrzeżenie, bolesne wspomnienia z dorastania w dysfunkcyjnej rodzinie odbierają możliwość naturalnego kształtowania osobowości, dlatego ludzie obarczeni tą przypadłością są tak naprawdę ludźmi o wielu twarzach, przy czym żadna nie jest w ich mniemaniu prawdziwa.

Czy terapia indywidualna może pomóc DDA stanąć na nogi?

To, czy podjęcie terapii przyniesie spodziewany efekt w dużej mierze zależne jest od samego pacjenta. W przeciwieństwie do leczenia nałogu, terapia w DDA nie jest bowiem walką o powrót do normalnego funkcjonowania, ale nauką życia od podstaw, których zabrakło w okresie dojrzewania. Podczas spotkań z terapeutą Dorosłe Dziecko Alkoholika:

• stworzy grunt umożliwiający zbudowanie własnej osobowości;
• znajdzie w sobie ukryte cechy, talenty i nauczy się wyznaczać nowe cele;
• dowie się jak interpretować emocje i wykorzystywać je w sytuacjach codziennego życia;
• pozna swoje słabości i skrywane żale, które będzie umiał świadomie wybaczyć lub nie;
• nauczy się budować relacje, które nie będą oparte na poświęceniu, poddaniu i życia w konieczności niesienia pomocy;
• nauczy się prosić o pomoc bez poczucia wstydu i winy;
• dowie się czym jest asertywność i z wykorzystaniem nabytej wiedzy wyznaczy granice prywatnej przestrzeni, której niezależnie od konsekwencji będzie świadomie strzegł.

DDA chcąc przerwać dotychczasową stagnację życiową musi nauczyć się wyznaczać cele i ścieżkę, którą chce do nich dążyć. Z pomocą terapeuty jest to możliwe, dlatego warto podjąć próbę nawet mimo towarzyszących wątpliwości.